بیان کتب اهل سنت به اینکه خود صحابه هم قاعده ساختگی عدالت صحابه را قبول ندلشتند و جناب عمار معاویه را سب و شتم می کرد ...
به سند صحیح ابوالغادیه ملعون قاتل حضرت عمار می گوید :
أخبرنا أبو حفص وکلثوم بن جبیر عن أبی غادیة قال: " سمعت عمار بن یاسر یقع فی عثمان یشتمه بالمدینة، قال: فتوعدته بالقتل، قلت: لئن أمکننی الله منک لأفعلن، فلما کان یوم صفین جعل عمار یحمل على الناس، فقیل: هذا عمار،فرأیت فرجة بین الرئتین وبین الساقین، قال: فحملت علیه فطعنته فی رکبته،قال، فوقع فقتلته، فقیل: قتلت عمار بن یاسر؟ ! وأخبر عمرو بن العاص، فقال: سمعت رسول الله صلى الله علیه وسلم یقول: (فذکره) ، فقیل لعمرو بن العاص:هو ذا أنت تقاتله؟ فقال: إنما قال: قاتله وسالبه
ابوغادیه می گوید: درمدینه عمار بن یاسر را شنیدم که به عثمان دشنام میدهد؛ پس او را تهدید به قتل کردم و گفتم: اگر خداوند ممکن سازد، به تحقیق انجام میدهم! پس زمانی که جنگ صفین شد، عمار بر مردم حمله میکرد. گفتند: این عمار است؛ پس من به عمار بن یاسر حمله کردم و به زانوۍ او ضربه زدم و او افتاد؛ پس او را کشتم. گفتند: عمار بن یاسر را کشتی؟ و خبر به عمرو بن عاص رسید؛ پس گفت: شنیدم رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: همانا قاتل عمار وسلب کننده او در آتش است.
تصحیح البانۍ:وهذا إسناد #صحیح، رجاله ثقات
سلسلة الأحادیث الصحیحة ج:5 ص:19
http://lib.efatwa.ir/43369/5/19
جالب است طبق نقل های صحیح حدیثی اهل سنت پیامبر اکرم جناب عمار همیشه هدایتگر ترین راه را انتخاب می کند ...
حَدَّثَنَا أَبُو أَحْمَدَ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ حَبِیبٍ، عَنْ حَبِیبِ بْنِ أَبِی ثَابِتٍ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ یَسَارٍ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ فَوَقَعَ فِی عَلِیٍّ، وَفِی عَمَّارٍ رَضِیَ اللهُ تَعَالَى عَنْهُمَا عِنْدَ عَائِشَهَ، فَقَالَتْ: أَمَّا عَلِیٌّ، فَلَسْتُ قَائِلَهً لَکَ فِیهِ شَیْئًا، وَأَمَّا عَمَّارٌ، فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، یَقُولُ: لَا یُخَیَّرُ بَیْنَ أَمْرَیْنِ، إِلَّا اخْتَارَ أَرْشَدَهُمَا.
فردی به امام علی(ع) و عمار بن یاسر(رض) نزد عائشه دشنام داد پس گفت : در مورد علی(ع) چیزی به تو نمیگویم اما درمورد عمار من از رسول الله(ص) شندیم که گفتند : بین دو امر مخیر نمیشود مگر اینکه رائ هدایت کننده تر ونزدیک به صواب وحق را انتخاب میکند.
تعلیق شعیب الأرنؤوط : إسناده صحیح على شرط مسلم
مسند أحمد بن حنبل ج6 ص 113
