اعتراف بزرگان نزد اهل سنت به باقی بودن ابن عباس بر اعتقاد به جواز متعه ...
البانی محدث بزرگ نزد وهابیت معاصر اینگونه اعتراف می کند که :
وجملة القول: أن ابن عباس رضی الله عنه روی عنه فی المتعة ثلاثة أقوال:
الأول: الإباحة مطلقا.
الثانی: الإباحة عند الضرورة.
والآخر: التحریم مطلقا، وهذا مما لم یثبت عنه صراحة بخلاف القولین الأولین، فهما ثابتان عنه.
از ابن عباس در مورد متعه سه قول روایت شده:
اول: اباحه مطلق آن.
دوم: اباحه متعه هنگام ضرورت.
سوم: تحریم مطلق، و این قول (تحریم مطلق) از ابن عباس ثابت نیست عکس دو قول اول، که آنها از ابن عباس ثابت است.
إرواء الغلیل - محمد ناصر الألبانی - ج ٦ - الصفحة ٣١٩
یا ابن بطال این گونه تصریح می کند :
قَالَ بن بطال روى أهل مَکَّة والیمن عَن بن عَبَّاسٍ إِبَاحَةَ الْمُتْعَةِ ورُوِیَ عَنْهُ الرُّجُوعُ بِأَسَانِیدَ ضَعِیفَةٍ وَإِجَازَةُ الْمُتْعَةِ عَنْهُ أَصَحُّ وهُوَ مَذْهَبُ الشِّیعَةِ
ابن بطال گفته است اهل مکه و یمن از ابن عباس اباحه متعه را روایت کرده‌اند و همچنین از ابن عباس به اسانید ضعیفه رجوع از اباحه متعه روایت شده، در حالیکه جواز متعه از او اصح است و این همان مذهب شیعه است.
فتح الباری، العسقلانی، ابن حجر، جلد 9، صفحه 173
یا ابن عبد البر این گونه بیان می کد که :
وَقَدْ رُوِیَ عن بن عَبَّاسٍ أَنَّهُ انْصَرَفَ عَنِ الْمُتْعَةِ وَأَنَّهُ قَالَ نسخ المتعة (یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ) الطَّلَاقِ 1
وَرُوِیَ أَنَّهُ قَالَ الِاسْتِمْتَاعُ هُوَ النکاح
وهی کلها آثار کلها ضَعِیفَةٌ لَمْ یَنْقُلْهَا أَحَدٌ یُحْتَجُّ بِهِ
وَالْآثَارُ عَنْهُ بِإِجَازَةِ الْمُتْعَةِ أَصَحُّ وَلَکِنَّ الْعُلَمَاءَ خَالَفُوهُ فیها قدیما وحدیثا
روایات انصراف ابن عباس از متعه و همچنین روایات قول او به نسخ متعه همگی ضعیف است، اما آثار از او که قائل به جواز متعه بود اصح است ولی علما همواره با ابن عباس در مورد متعه مخالفت کرده‌اند.
الاستذکار، ابن عبد البر، ج 5، ص 507
